Bir araştırma ekibi, Kretase döneminin sonundaki kitlesel yok oluş olayından 18 milyon yıl öncesine odaklanarak, Kuzey Amerika’nın fosil kayıtlarını detaylı bir şekilde inceledi. Yeni analize göre, dinozorların asteroit çarpmasından önce oldukça sağlam bir durumda olduklarına dair kanıtların arttığı görülmektedir.
Paleontoloji alanında uzun süredir devam eden bir tartışma mevcut: 66 milyon yıl önce Dünya’ya bir asteroit çarptığında dinozorlar hâlâ hayatta mıydı, yoksa çoktan yok olma sürecine mi girmişti? CNN International’da yayımlanan habere göre, bu sorulara yanıt arayan araştırma ekibi, Kuzey Amerika’nın fosil kayıtlarını Kretase döneminin sonundaki kitlesel yok oluştan 18 milyon yıl öncesine dek inceledi. Current Biology dergisinde yayınlanan sonuçlar, dinozorların asteroitin ölümcül çarpmasından önce kayda değer bir sağlık gösterdiğine dair kanıtları desteklemekte.
Verilere göre, incelenen fosillerden 8 binden fazla dinozor türünün, yaklaşık 75 milyon yıl önce en yüksek sayıya ulaştığı ve asteroit çarpmasından önceki son 9 milyon yıl içerisinde azalma gösterdiği belirlendi.
4 DİNOZOR AİLESİ ÜZERİNDE DURULDU
Araştırmada, dinozorların dört ana ailesi üzerinde duruldu: Zırhlı bitki yiyenler olan Ankylosauridae (örneğin, topuz kuyruklu Ankylosaurus), büyük üç boynuzlu otçullar Ceratopsidae (Triceratops dahil), ördek gagalı dinozorlar Hadrosauridae ve etçil dinozorlar Tyrannosauridae (Tyrannosaurus rex gibi).
Toplanan bilgiler, bir bilgisayar modeline aktarıldı ve araştırmacılar, fiziksel fosil kayıtlarını bu modelle karşılaştırarak uyuşmazlıklar tespit etti.
YAŞAM ALANLARI İSTİKRARLI KALDI
Model, ilgili 18 milyon yıllık süreçte, dört dinozor ailesinin muhtemel yaşam alanlarının genel olarak istikrarlı kaldığını, dolayısıyla yok olma riskinin düşük olduğunu öne sürdü.
Dinozorların gerçek çeşitlilik örüntülerinin belirsizleşmesine neden olabilecek etkenlerden biri, o dönemde Dünya yüzeyinde ortaya çıkan kayaların eksikliği olarak gözlemlendi. Bu durum, günümüzde fosil avcılarının inceleyebileceği kalıntıların bulunamamasına yol açtı.
“YOK OLMAYA MAHKÛM DEĞİLDİLER”
Çalışmanın ortak yazarlarından ve University College London Yer Bilimleri Bölümü’nde Royal Society Newton Uluslararası Üyesi olan Alfio Alessandro Chiarenza, “Yapılan bu çalışma, belirgin düşüşün gerçek biyolojik çeşitlilik değişimlerinden ziyade, tektonik hareketler, dağ yükselmesi ve deniz seviyesindeki değişimlerin neden olduğu jeolojik değişiklikler sonucu azalan örnekleme penceresinin bir etkisi olma ihtimalinin yüksek olduğunu gösteriyor” şeklinde konuştu.
Chiarenza, “Dinozorlar, Mezozoik döneminin sonunda kaçınılmaz olarak yok olmaya mahkûm değildi. Eğer o asteroit olmasaydı, bu gezegeni memeliler, kertenkeleler ve onların hayatta kalan soyları olan kuşlarla birlikte paylaşmaya devam edebilirlerdi” ifadelerini kullandı.
